روایتی از مسعدة بن زیاد نقل شده که سند آن هم خوب است. نقل می‌کند که در مجلس حضرت صادق علیه السلام جمعیتی نشسته بودند. ما هم محضر آن حضرت نشستیم، تا هم چشم ما از نظر کردن به امام استفاده ببرد؛ هم خودمان؛ چون نظر کردن به شخص متقی، ثواب دارد. شخصی وارد شد و گفت: «من از دوستان و علاقه مندان شما هستم. دستشویی ما آن طرف خانه است و همسایة ما بسیاری اوقات به ساز و آواز و رقص مشغول است وقتی به دستشویی می‌روم، از صدای ساز و آواز خوشم می‌آید و یک خرده بیشتر می‌نشینم گوش می‌دهم. چطور است؟آیا اشکالی دارد؟ حضرت فرمودند: «مگر این آیه شریفه را نخوانده‌‌‌ای که: «إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا؟» (اسراء:27.)
خداوند می‌فرماید: از گوش‌های تو هم سؤال می‌شود که چرا گوش کردی؟ از چشم‌های تو هم می‌پرسند که چرا به نامحرم نگاه کردی؟ چرا چشم چرانی کردی؟ عجب! انسان باید جواب‌گوی همه این‌ها باشد؟ عرض کرد: «یا بن رسول الله! مثل اینکه من این آیه را اصلاً نشنیده بودم».
238/خ/96
کانال رسمی‌آیت الله ناصری
@Naseri_ir
فقط مرسی از خدا و تمام